De laatste dag van het jaar is in alle opzichten een gekke dag. Zodra ik wakker ben, kan ik het niet helpen om te bedenken dat het in Nieuw Zeeland al bijna 2016 is. Ook al woon ik alweer goed 10 jaar in Nederland. Bij het tandenpoetsen begint de reflectie. Wat waren mijn goede voornemens voor dit jaar, heb ik die allemaal bereikt? Wat heb ik geleerd en wat neem ik mee naar het nieuwe jaar?
Ik open Facebook en krijg mijn memories van deze dag van voorgaande jaren te zien. Ah fijn, nog een geheugensteuntje. Ik zie dat ik drie jaar op rij mijn FaceBookvrienden een powerful nieuw jaar wens. Mijn boodschap, telkens in net iets andere bewoording, luidt dat de kracht in jezelf zit om er wat van te maken. Mwah, kijk de inspirator in mij is al jaren actief.
Komt dat even goed uit. Vandaag wil ik mijn blog lanceren. Ook al is het eigenlijk niet de meest slimme marketingactie die je kunt bedenken. De kans dat mijn aankondiging ondergesneeuwd raakt in de overvolle timelines van mijn prille volgers is aanzienlijk. Maar een inspirerende boodschap de wereld in sturen dàt is wel iets dat past op deze dag en ik toch van plan was te doen.
Al gravend in mijn geheugen herinner ik mij dat ik voor dit jaar geen goede voornemens had. Ik kwam net uit een periode waarin het leek alsof alles muurvast zat. Alsof ik in een spagaat zat. Mijn ene been duwde ik uit alle macht naar voren terwijl mijn andere been naar achteren werd getrokken en ondertussen lukte het mij niet om rechtop te blijven zitten. Eind vorig jaar bevond ik me precies daar op dat wankele punt. Totdat ik op mijn yogamat dacht: ‘Gooi dat roer nou eens om, zo werkt het niet’. Ik ging een dag minder werken, maar vulde die dag gelijk in met intensieve yogatrainingen. Begin 2015 had ik weer zo een helder yogamatmoment; pling, ik kan nòg wel een dag minder werken. En dus nam ik mij voor om ook die dag in te vullen met een passie; schrijven. Ik begon een opleiding, want echt investeren in mijzelf had ik ook al in geen jaren meer gedaan. Gelijk een stok achter de deur dacht ik, dan konden die notities van 2013 in mijn iPhone ook eindelijk eens afgevinkt.
2015 was het jaar van nog meer zakelijke veranderingen. In juni ging ik alleen verder, zonder kantoorpersoneel. Outsourcing, dat is het toverwoord van de toekomst. Ik deed nog meer gedurfde dingen; ik ging op yogaretreat en sloot mijn toko een week midden in de drukste periode van het jaar. En de zaak? Die had er niets onder te lijden. Sterker nog, het gaat voor de wind en ik voel dat ik weer in mijn momentum zit.
De icing on the cake was dat ik op mijn 42e een kinderdroom in vervulling zag gaan; ik kan voor het eerst in mijn leven eindelijk in de spagaat. De les die ik heb geleerd dit jaar is dat voor iedere twee stappen vooruit je één stap terug moet doen. De balans tussen meer en minder zeg maar. Ik wens iedereen een jaar gevuld met spagaatmomentum.